افعال امری در زبان آلمانی برای دستور دادن یا درخواست کردن استفاده می‌شوند و بسته به نوع مخاطب، در چهار شکل اصلی ظاهر می‌شوند:
- du – برای یک نفر که با او صمیمی هستید (مفرد غیررسمی).
- ihr – برای گروهی که با آن‌ها صمیمی هستید (جمع غیررسمی).
- Sie – برای افراد یا گروهی که به‌صورت رسمی یا مودبانه خطابشان می‌کنید.
- wir – برای دعوت یا پیشنهاد انجام کاری به همراه دیگران.
ساختار افعال امری
- در حالت du معمولاً پسوند -en از مصدر فعل حذف می‌شود. مثال:
- Geh! (برو!)
- Sei ehrlich! (صادق باش!)
- در حالت ihr فعل به صورت دوم شخص جمع صرف می‌شود اما بدون ضمیر. مثال:
- Geht! (بروید!)
- Seid ehrlich! (صادق باشید!)
- در حالت Sie و wir از مصدر فعل به همراه ضمیر استفاده می‌شود. مثال:
- Gehen Sie! (بروید!)
- Gehen wir! (بزن بریم!)
نکات مهم
- برای محترمانه‌تر شدن جمله، می‌توان از “bitte” (لطفاً) استفاده کرد:
- Fahren Sie mich bitte zum Bahnhof! (لطفاً مرا تا ایستگاه برسان!)
- برخی افعال قوی در حالت امری تغییراتی دارند، مانند:
- Lies! (بخوان!) ← از فعل lesen (خواندن)
- Fahr! (رانندگی کن!) ← از فعل fahren (رانندگی کردن)
ساختار دستوری جملات امری در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، جملات امری (Imperativsätze) برای صدور دستورات، درخواست‌ها، توصیه‌ها و پیشنهادات به کار می‌روند. این جملات بسته به مخاطب می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند. در ادامه به ساختار دستوری این جملات پرداخته شده است.
ساختار کلی جملات امری
جملات امری معمولاً بدون فاعل ساخته می‌شوند و فعل در ابتدای جمله قرار می‌گیرد. برای ساخت یک جمله امری، شکل صرف‌شده فعل در حالت دوم شخص مفرد یا جمع به کار می‌رود. فعل گاهی بدون شناسه در جمله ظاهر می‌شود.
دستورهای مربوط به دوم شخص مفرد (du)
برای آدرس‌دهی به یک شخص به صورت غیررسمی، معمولاً فعل به حالت ریشه خود نزدیک‌تر است:
- فعل در حالت du صرف می‌شود اما شناسه “-st” حذف می‌شود.
- ضمیر فاعلی du معمولاً حذف می‌شود.
- اگر فعل دارای تغییرات خاص در حالت du باشد (مانند e → i)، تغییر حفظ می‌شود.
| فعل | جمله امری |
|---|---|
| gehen (رفتن) | Geh! (برو!) |
| lesen (خواندن) | Lies! (بخوان!) |
| nehmen (گرفتن) | Nimm! (بگیر!) |
| warten (صبر کردن) | Warte! (صبر کن!) |
دستورهای مربوط به دوم شخص جمع (ihr)
برای خطاب به چند نفر به طور غیررسمی، از شکل صرف‌شده فعل برای ihr استفاده می‌شود. در این حالت، فعل به همان صورت باقی می‌ماند اما ضمیر فاعلی حذف می‌شود.
| فعل | جمله امری |
|---|---|
| gehen (رفتن) | Geht! (بروید!) |
| lesen (خواندن) | Lest! (بخوانید!) |
| nehmen (گرفتن) | Nehmt! (بگیرید!) |
| warten (صبر کردن) | Wartet! (صبر کنید!) |
دستورهای مربوط به حالت رسمی (Sie)
در موقعیت‌های رسمی، از فرم دوم شخص جمع Sie به همراه فعل استفاده می‌شود. در این حالت، فعل و ضمیر فاعلی حفظ می‌شوند.
| فعل | جمله امری |
|---|---|
| gehen (رفتن) | Gehen Sie! (بروید!) |
| lesen (خواندن) | Lesen Sie! (بخوانید!) |
| nehmen (گرفتن) | Nehmen Sie! (بگیرید!) |
| warten (صبر کردن) | Warten Sie! (صبر کنید!) |
دستورهای مربوط به اول شخص جمع (wir)
برای دستورهای شامل خود گوینده، از wir همراه با فعل استفاده می‌شود.
| فعل | جمله امری |
|---|---|
| gehen (رفتن) | Gehen wir! (برویم!) |
| lesen (خواندن) | Lesen wir! (بخوانیم!) |
| nehmen (گرفتن) | Nehmen wir! (بگیریم!) |
| warten (صبر کردن) | Warten wir! (صبر کنیم!) |
افعال کمکی در جملات امری
در جملات امری با افعال کمکی مانند sein، haben و werden، به جای حذف شناسه، از شکل خاصی استفاده می‌شود.
| فعل کمکی | جمله امری (du) | جمله امری (ihr) | جمله امری (Sie) |
|---|---|---|---|
| sein (بودن) | Sei geduldig! (صبور باش!) | Seid geduldig! (صبور باشید!) | Seien Sie geduldig! (صبور باشید!) |
| haben (داشتن) | Hab Geduld! (صبر داشته باش!) | Habt Geduld! (صبر داشته باشید!) | Haben Sie Geduld! (صبر داشته باشید!) |
| werden (شدن) | Werde stark! (قوی شو!) | Werdet stark! (قوی شوید!) | Werden Sie stark! (قوی شوید!) |
استفاده از bitte برای ادب بیشتر
برای محترمانه‌تر کردن جملات امری، می‌توان از واژه bitte (لطفاً) استفاده کرد:
- Kommen Sie bitte! (لطفاً بیایید!)
- Helfen Sie mir bitte! (لطفاً به من کمک کنید!)
جملات امری منفی
برای منفی کردن یک جمله امری، از nicht یا kein (متناسب با جمله) استفاده می‌شود:
- Geh nicht! (نرو!)
- Sagt nichts! (چیزی نگویید!)
- Sei nicht traurig! (ناراحت نباش!)
تصریف افعال در حالت امری برای ضمایر مختلف در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، افعال در حالت امری (Imperativ) بسته به ضمایر مختلف تغییراتی دارند. این تغییرات شامل حذف یا تغییر انتهای فعل و تغییر در نحوه استفاده از ضمیر هستند. ساختار حالت امری برای هر ضمیر را می‌توان در جدول زیر مشاهده کرد:
تصریف افعال در حالت امری
| ضمیر | ساختار فعل امری | مثال |
|---|---|---|
| du (تو) | ریشه فعل + e (گاهی بدون e) | Geh! (برو!) / Iss! (بخور!) |
| ihr (شما – جمع) | ریشه فعل + t | Geht! (بروید!) / Esst! (بخورید!) |
| Sie (شما – رسمی) | فعل به‌صورت کامل + Sie | Gehen Sie! (بروید!) / Essen Sie! (بخورید!) |
| wir (ما) | فعل به‌صورت کامل + wir | Gehen wir! (برویم!) / Essen wir! (بخوریم!) |
نکات مهم در استفاده از حالت امری
- برای ضمیر «du» معمولاً حرف «-e» در انتهای فعل اضافه می‌شود، اما در محاوره ممکن است حذف شود. به‌عنوان مثال:
- Lern(e)! (یاد بگیر!)
- Geh(e)! (برو!)
- برای ضمیر «ihr» فعل به‌صورت جمع در زمان حال صرف می‌شود و به انتهای آن «-t» اضافه می‌شود.
- Spielt! (بازی کنید!)
- Hört zu! (گوش کنید!)
- برای ضمیر رسمی «Sie» فعل به‌صورت کامل استفاده شده و ضمیر «Sie» پس از آن قرار می‌گیرد.
- Kommen Sie bitte! (لطفاً بیایید!)
- Bleiben Sie hier! (اینجا بمانید!)
- برای ضمیر «wir» که کمتر به کار می‌رود، فعل به همراه «wir» به کار می‌رود تا به‌عنوان یک پیشنهاد یا درخواست مودبانه مطرح شود.
- Gehen wir ins Kino! (برویم سینما!)
- Helfen wir ihm! (به او کمک کنیم!)
افعال بی‌قاعده در حالت امری
برخی افعال بی‌قاعده تغییرات خاصی در حالت امری دارند. به‌عنوان مثال:
| فعل | ضمیر «du» | ضمیر «ihr» | ضمیر «Sie» |
|---|---|---|---|
| sein (بودن) | Sei! | Seid! | Seien Sie! |
| haben (داشتن) | Hab! | Habt! | Haben Sie! |
| werden (شدن) | Werde! | Werdet! | Werden Sie! |
افعال باقاعده و بی‌قاعده در حالت امری در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، حالت امری (Imperativ) برای دستور دادن، درخواست کردن، پیشنهاد دادن یا تشویق به انجام کاری استفاده می‌شود. این حالت برای مخاطبان مختلف به شکل‌های متفاوتی صرف می‌شود. برخی افعال به‌صورت باقاعده صرف می‌شوند، در حالی که برخی دیگر بی‌قاعده بوده و تغییرات خاصی را تجربه می‌کنند.
افعال باقاعده در حالت امری
افعال باقاعده در زبان آلمانی برای حالت امری اغلب الگوهای مشخصی را دنبال می‌کنند. برای ساخت حالت امری، معمولاً شکل فعل برای “du” از مصدر حذف می‌شود و در بیشتر موارد بدون پسوند استفاده می‌شود.
| شخص مخاطب | ساختار امری | مثال |
|---|---|---|
| “du” (تو) | ریشه فعل بدون ضمیر | „Lies!“ (بخوان!) |
| “ihr” (شما جمع) | ریشه فعل + -t | „Lest!“ (بخوانید!) |
| “Sie” (شما محترمانه) | „Sie“ + فعل صرف‌شده | „Lesen Sie!“ (بخوانید!) |
افعال بی‌قاعده در حالت امری
برخی از افعال در زبان آلمانی هنگام صرف در حالت امری تغییرات خاصی دارند. در این مورد، تغییرات عمدتاً در افعال قوی (starke Verben) دیده می‌شوند که شامل تغییر در حرف صدادار ریشه فعل (Vokalwechsel) هستند.
| فعل | حالت امری “du” | حالت امری “ihr” | حالت امری “Sie” |
|---|---|---|---|
| sehen (دیدن) | „Sieh!“ | „Seht!“ | „Sehen Sie!“ |
| geben (دادن) | „Gib!“ | „Gebt!“ | „Geben Sie!“ |
| nehmen (گرفتن) | „Nimm!“ | „Nehmt!“ | „Nehmen Sie!“ |
ویژگی‌های خاص در حالت امری
- عدم استفاده از ضمیر: در دستور مستقیم معمولاً ضمیر “du” حذف می‌شود، ولی در حالت محترمانه “Sie” همیشه ذکر می‌شود.
- تغییرات مصوت‌ها در افعال قوی: برخی افعال دچار تغییرات در حرف صدادار خود می‌شوند (مانند „nehmen“ → „nimm!“).
- افزودن “e” در برخی موارد: برخی افعال در حالت امری ممکن است پسوند “e” بگیرند، مانند „Atme!“ (نفس بکش!).
افعال انعکاسی در حالت امری
افعال انعکاسی (Reflexive Verben) نیز در حالت امری تغییرات خاصی دارند. در این مورد، ضمیر انعکاسی باید همراه با فعل استفاده شود.
| شخص مخاطب | ساختار امری | مثال |
|---|---|---|
| “du” | فعل + ضمیر انعکاسی “dich” | „Wasch dich!“ (خودت را بشوی!) |
| “ihr” | فعل + ضمیر انعکاسی “euch” | „Wascht euch!“ (خودتان را بشویید!) |
| “Sie” | „Sie“ + فعل + ضمیر انعکاسی “sich” | „Waschen Sie sich!“ (لطفاً خودتان را بشویید!) |
تفاوت افعال امری رسمی و غیررسمی در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، افعال امری بسته به میزان رسمی بودن مخاطب به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: رسمی (formal) و غیررسمی (informal). این تفاوت بر اساس نوع ضمیر مخاطب و ساختار فعل در جمله امری مشخص می‌شود. شناخت درست این تفاوت‌ها اهمیت زیادی دارد، زیرا استفاده نادرست از یک فرم می‌تواند تأثیر زیادی بر روی برداشت مخاطب از سخن شما داشته باشد.
1. افعال امری در حالت غیررسمی (du-Form)
در مکالمات روزمره، بین دوستان، خانواده و افراد نزدیک، از ضمیر du (تو) استفاده می‌شود. برای ساخت فعل امری در این حالت:
- فعل را در حالت دوم‌شخص مفرد صرف کنید.
- حرف -st را از انتهای آن حذف کنید (در صورت وجود).
- ضمیر du معمولاً حذف می‌شود و جمله فقط شامل فعل می‌شود.
🔹 مثال‌ها:
| فعل مصدر | حالت du | فعل امری |
|---|---|---|
| gehen (رفتن) | du gehst | Geh! |
| sprechen (صحبت کردن) | du sprichst | Sprich! |
| sehen (دیدن) | du siehst | Sieh! |
نکته: بعضی افعال بی‌قاعده ممکن است تغییرات خاصی داشته باشند، مانند افعال sehen و sprechen که در حالت امری تغییر آوا دارند.
2. افعال امری در حالت رسمی (Sie-Form)
زمانی که با افراد ناآشنا، همکاران، مشتریان یا موقعیت‌های رسمی روبه‌رو هستید، از ضمیر Sie (شما رسمی) استفاده می‌شود. در این حالت:
- فعل در حالت مصدر باقی می‌ماند.
- ضمیر Sie باید در جمله حفظ شود تا رسمی بودن حفظ شود.
🔹 مثال‌ها:
| فعل مصدر | حالت Sie | فعل امری |
|---|---|---|
| gehen (رفتن) | Sie gehen | Gehen Sie! |
| sprechen (صحبت کردن) | Sie sprechen | Sprechen Sie! |
| sehen (دیدن) | Sie sehen | Sehen Sie! |
نکته: در زبان آلمانی، حفظ ضمیر Sie در جملات امری رسمی ضروری است. حذف آن می‌تواند موجب سوءتفاهم شود و جمله غیررسمی تلقی گردد.
3. افعال امری در حالت جمع و دوستانه (ihr-Form)
زمانی که چند نفر را مخاطب قرار می‌دهید، اما همچنان در فضای غیررسمی هستید، از ضمیر ihr (شما جمع غیررسمی) استفاده می‌شود. در این حالت:
- فعل در حالت دوم‌شخص جمع ihr صرف می‌شود.
- ضمیر ihr معمولاً حذف می‌شود.
🔹 مثال‌ها:
| فعل مصدر | حالت ihr | فعل امری |
|---|---|---|
| gehen (رفتن) | ihr geht | Geht! |
| sprechen (صحبت کردن) | ihr sprecht | Sprecht! |
| sehen (دیدن) | ihr seht | Seht! |
4. تفاوت‌های کلیدی و موارد کاربرد
| نوع خطاب | ضمیر مورد استفاده | ساختار فعل امری | موقعیت استفاده |
|---|---|---|---|
| غیررسمی مفرد | du | حذف -st و حذف ضمیر | دوستان، خانواده |
| غیررسمی جمع | ihr | صرف دوم‌شخص جمع بدون ضمیر | گروه‌های دوستانه |
| رسمی | Sie | فعل در حالت مصدر + Sie | محیط‌های کاری، رسمی |
نتیجه‌گیری: افعال امری در زبان آلمانی بستگی زیادی به موقعیت مکالمه، میزان نزدیکی و فضای تعامل دارند. استفاده درست از این ساختارها باعث ایجاد ارتباط مؤثرتر و احترام به مخاطب می‌شود. با توجه به نوع ضمیر مورد استفاده، ساختار فعل تغییر می‌کند و باید به آن دقت داشت.
جملات امری مثبت و منفی: نحوه ساخت و تفاوت‌ها در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، جملات امری نقش مهمی در تعاملات روزمره دارند و برای درخواست، دستور، پیشنهاد یا توصیه استفاده می‌شوند. این جملات می‌توانند به صورت مثبت و منفی بیان شوند و دارای ساختارهای خاصی هستند که باید به دقت رعایت شوند.
ساختار جملات امری مثبت
جملات امری مثبت در زبان آلمانی معمولاً با فعل در ابتدای جمله آغاز می‌شوند و در بسیاری از موارد، فاعل حذف می‌شود. شکل فعل به شخص خطاب‌شونده بستگی دارد. مثال‌های زیر تفاوت‌های این ساختار را نشان می‌دهند:
| حالت دستوری | فعل برای «du» | فعل برای «ihr» | فعل برای «Sie» |
|---|---|---|---|
| دستور مستقیم (du) | Geh! (برو!) | Geht! (بروید!) | Gehen Sie! (بروید!) |
| پیشنهاد مودبانه (Sie) | Machen Sie das bitte! (لطفاً این را انجام دهید!) | – | – |
| درخواست غیررسمی (du) | Komm her! (بیا اینجا!) | Kommt her! (بیایید اینجا!) | Kommen Sie her! (بیایید اینجا!) |
نکته: در حالت غیررسمی (du)، اغلب فعل بدون شناسه استفاده می‌شود، در حالی که در حالت رسمی (Sie)، فعل به صورت کامل می‌آید.
ساختار جملات امری منفی
برای منفی کردن جملات امری در زبان آلمانی، از واژه‌ی «nicht» یا «kein» به همراه فعل استفاده می‌شود. مثال‌های زیر نحوه‌ی ساخت این نوع جمله را نشان می‌دهند:
| حالت دستوری | فعل مثبت | جمله‌ی امری منفی |
|---|---|---|
| دستور مستقیم (du) | Komm mit! (همراه بیا!) | Komm nicht mit! (همراه نیا!) |
| دستور رسمی (Sie) | Lesen Sie das Buch! (این کتاب را بخوانید!) | Lesen Sie das Buch nicht! (این کتاب را نخوانید!) |
| پیشنهاد مودبانه (Sie) | Sprechen Sie bitte langsam! (لطفاً آهسته صحبت کنید!) | Sprechen Sie bitte nicht schnell! (لطفاً سریع صحبت نکنید!) |
نکات مهم
- جملات امری اغلب بدون فاعل بیان می‌شوند: در زبان آلمانی، معمولاً نیازی به استفاده از ضمیر فاعلی نیست.
- حالت مودبانه با «Sie» همراه است: هنگام صحبت کردن با افراد غریبه یا موقعیت‌های رسمی، از ضمیر «Sie» همراه با فعل استفاده کنید.
- برای تاکید بیشتر می‌توان «bitte» را اضافه کرد: واژه‌ی «bitte» به جمله حس احترام و ادب می‌بخشد.
- افعال بی‌قاعده تغییرات خاصی دارند: برخی از افعال مانند «sein» دارای ساختار ویژه‌ای هستند، مثلاً «Sei ruhig!» (آرام باش!).
نقش افعال کمکی در جملات امری آلمانی
در زبان آلمانی، افعال کمکی (Modalverben) نقش مهمی در شکل‌گیری جملات امری دارند. این افعال به گوینده کمک می‌کنند تا شدت، ضرورت یا امکان انجام یک عمل را مشخص کند. معمولاً، افعال امری بدون فعل کمکی ساخته می‌شوند، اما در برخی موارد استفاده از افعال کمکی ضروری یا مناسب‌تر است.
افعال کمکی در جملات امری
افعال کمکی در زبان آلمانی شامل können (توانستن)، müssen (باید)، sollen (باید توصیه‌ای)، dürfen (اجازه داشتن)، wollen (خواستن)، mögen (دوست داشتن) هستند. استفاده از این افعال در جملات امری بستگی به نیت و شدت فرمان دارد.
| فعل کمکی | معنی | نمونه جمله امری | ترجمه فارسی |
|---|---|---|---|
| müssen | باید | Du musst sofort kommen! | باید فوراً بیایی! |
| sollen | باید (توصیه‌ای) | Du sollst das Buch lesen. | باید این کتاب را بخوانی. |
| dürfen | اجازه داشتن | Du darfst hier nicht rauchen! | اجازه نداری اینجا سیگار بکشی! |
| können | توانستن | Kannst du bitte helfen? | می‌توانی لطفاً کمک کنی؟ |
| wollen | خواستن | Willst du sofort gehen? | می‌خواهی فوراً بروی؟ |
| mögen | دوست داشتن | Magst du mir helfen? | آیا دوست داری به من کمک کنی؟ |
تفاوت بین افعال امری با و بدون فعل کمکی
در بسیاری از موارد، افعال کمکی تأکیدی را بر جمله اضافه می‌کنند که در جملات امری ساده وجود ندارد. برای مثال، مقایسه کنید:
- Komm sofort! (فوراً بیا!)
- Du musst sofort kommen! (باید فوراً بیایی!)
در جمله اول، یک دستور ساده و صریح وجود دارد، اما در جمله دوم، الزام بیشتری برای اجرای فرمان حس می‌شود.
استفاده از افعال کمکی برای نرم‌تر کردن لحن دستور
گاهی اوقات استفاده از افعال کمکی باعث می‌شود که یک جمله امری لطیف‌تر به نظر برسد و حالت درخواست پیدا کند. برای مثال:
- Mach die Tür zu! (در را ببند!)
- Kannst du bitte die Tür schließen? (می‌توانی لطفاً در را ببندی؟)
در جمله دوم، استفاده از können و bitte باعث شده است که جمله حالت خواهشی پیدا کند.
تأثیر افعال کمکی بر ساختار جمله
افعال کمکی معمولاً جایگاه دوم را در جمله اشغال می‌کنند، و فعل اصلی به شکل مصدر در انتهای جمله می‌آید. این موضوع تأثیر زیادی بر ساختار جملات امری دارد. به مثال زیر توجه کنید:
- Du sollst deine Hausaufgaben machen! (باید تکالیفت را انجام دهی!)
در این جمله، sollen در جایگاه دوم قرار گرفته و machen در انتهای جمله آمده است.
کاربرد افعال امری در مکالمات روزمره در زبان آلمانی
در زبان آلمانی، افعال امری (Imperativ) نقش مهمی در برقراری ارتباط دارند. این افعال به کار می‌روند تا دستورات، درخواست‌ها، توصیه‌ها یا پیشنهادات را به شکلی واضح و مستقیم بیان کنند. در مکالمات روزمره، استفاده از افعال امری می‌تواند تعاملات را ساده‌تر کرده و به انتقال پیام‌ها بدون ابهام کمک کند.
ساختار افعال امری در زبان آلمانی
افعال امری در زبان آلمانی معمولاً بر اساس سه نوع مخاطب صرف می‌شوند:
- برای “du” (شخص دوم مفرد)
- برای “ihr” (شخص دوم جمع)
- برای “Sie” (حالت محترمانه)
نمونه‌های افعال امری با توجه به مخاطب:
| مصدر فعل | حالت امری برای “du” | حالت امری برای “ihr” | حالت امری برای “Sie” |
|---|---|---|---|
| gehen (رفتن) | Geh! | Geht! | Gehen Sie! |
| machen (انجام دادن) | Mach! | Macht! | Machen Sie! |
| sprechen (صحبت کردن) | Sprich! | Sprecht! | Sprechen Sie! |
| kommen (آمدن) | Komm! | Kommt! | Kommen Sie! |
نکات مهم:
- در حالت “du”، معمولاً “-st” از فعل حذف می‌شود.
- در حالت “ihr”، فعل به همان شکل صرف‌شده در جمله خبری می‌آید.
- در حالت “Sie”، فعل در حالت مصدری می‌ماند و “Sie” در ادامه آن قرار می‌گیرد.
کاربرد افعال امری در مکالمات روزمره
استفاده از افعال امری در مکالمات روزانه به ایجاد ارتباط مستقیم کمک می‌کند. در ادامه برخی موقعیت‌های رایج را بررسی می‌کنیم.
1. درخواست‌های دوستانه
در محیط‌های غیررسمی، افراد از افعال امری برای درخواست کمک یا انجام کاری استفاده می‌کنند:
- Komm mit! → بیا با من!
- Gib mir das Buch! → کتاب را به من بده!
- Sag mal! → بگو ببینم!
2. توصیه‌ها و پیشنهادات
در مکالمات روزمره، افراد ممکن است پیشنهادهایی را به شکل امری بیان کنند:
- Probier das Essen! → این غذا را امتحان کن!
- Lies dieses Buch! → این کتاب را بخوان!
- Hör zu! → گوش کن!
3. دستورات مستقیم
در موقعیت‌های رسمی یا نیمه‌رسمی، دستورات مستقیم می‌توانند با حالت محترمانه بیان شوند:
- Setzen Sie sich bitte! → لطفاً بنشینید!
- Öffnen Sie das Fenster! → پنجره را باز کنید!
- Rufen Sie mich morgen an! → فردا به من زنگ بزنید!
4. راهنمایی و دستورالعمل‌ها
در فروشگاه‌ها، رستوران‌ها یا اماکن عمومی، افعال امری برای ارائه راهنمایی به کار می‌روند:
- Betreten Sie den Raum nicht! → وارد اتاق نشوید!
- Folgen Sie mir! → به من دنبال کنید!
- Wählen Sie eine Option! → یک گزینه انتخاب کنید!
افعال امری با افعال انعکاسی
برخی افعال انعکاسی نیز در حالت امری استفاده می‌شوند:
- Beeil dich! → عجله کن!
- Freu dich! → خوشحال باش!
- Setz dich hin! → بنشین!
